Daarbij richt deze life- en bewustzijnscoach zich specifiek op de essentie van het bestaan: ontdek je werkelijke Zelf, probeer er naar te leven en de verslaving dooft langzaam maar zeker uit.

 

Franke: ‘Verslaving is altijd een symptoom van iets anders, niet zelden van een traumatische gebeurtenis. Emotionele en/of fysiek mishandeling. Seksueel misbruik. Verkrachting. Of omdat iemand als kind zich-zelf niet mocht zijn, geen positieve feedback op zijn “zijn” kreeg. Ook kan het “in je genen” zitten.

Wie niet mag zijn wie hij is, trekt zich terug. Vanuit zijn overlevingsmechanisme ontwikkelt iemand een dikke laag ‘ijs’ om zich heen. Die laag wordt als het ware een nieuwe persoonlijkheid die met de buitenwereld communiceert in de vorm van het gewenst – aangepast gedrag. Maar dat doet pijn en om het niet te hoeven voelen, verdoof je je je-zelf waardoor je nóg verder van huis ( = zich-zelf) verwijderd raakt’. Het middel is erger dan de kwaal.

Als ervaringsdeskundige – Cees Franke was tientallen jaren verslaafd aan alcohol en oxazepam – weet de coach dat deze situatie lang kan voortduren tót er een moment komt waarop iemand totaal uitgeput raakt, ziek wordt, of een burn-out krijgt. Franke: ‘Na een persoonlijk faillissement in 1993 raakte ik in een diepe existentiële crisis waarbij tot dan voor mij onbekende jeugdtrauma’s opdoken. In 1995 belandde ik voor een half jaar in de Brijderkliniek te Alkmaar waar ik werd gedwongen goed naar mijzelf en naar mijn leven tot op dat moment te kijken en aan mijzelf te werken. Daar werd ik mij bewust van de ernst van mijn situatie en vroeg ik mij af: wat wil ik nog bereiken in mijn leven, waar word ik blij van en waarvan kan ik genieten? Tot dan had ik de oplossing van mijn problemen bij anderen, zoals bij psychologen, gezocht. Zij konden mij begeleiden maar stoppen met drinken en pillen slikken, moest ik toch echt zelf doen.

Tot aan 1998 viel Franke nog regelmatig terug in zijn oude verslavingsgedrag. Langzaam maar zeker kwam Cees Franke weer in contact met zichzelf en de wereld om hem heen. De ijslaag die hem omhulde, brokkelde af en het gevoel van verdoving verdween, omdat hij de alcohol niet langer nodig had. 

De coach wijst op de gevaren van de zogenaamde genotsmiddelen. ‘Drank is helemaal niet gezellig! Het is puur gif! In het begin drink je alcohol (of neem je een joint, snuif coke of een pilletje) puur voor de gezelligheid en de kick en denk je nog dat je alles onder controle hebt. Je gebruikt een paar dagen wel, dan maanden niet, dan weer wel…En uiteindelijk gebruik je voortdurend en gaat de drank of coke je leven beheersen. Onmiskenbaar sluipt de verslaving in je leven en zit je met de puinzooi en raak je steeds verder verwijderd van wie je bent. Dat wat eerst hét medicijn was om de pijn niet te te voelen is opeens het grootste probleem. Je verliest relaties, je werk, je gezondheid en gaat op een goede dag dood omdat er iets in je lichaam stuk gaat.

Zelf werd Cees door zijn verslaving in 1998 letterlijk op zijn knieën gedwongen: ‘In de plee van de kliniek (tijdens mijn zoveelste crisisopname) dronk ik stiekem wodka en besefte plotseling: dit kan zo niet langer doorgaan! Ik dacht: wat ben ik aan het doen? Ik zuip me dood! Wat doe ik mezelf en mijn zoons aan. Zij hebben recht op een vader die er voor hen is.

Toen ik mij dat dwars door de alcoholische waas heen realiseerde brak ik. Ik viel op mijn knieën voor de wc-pot en smeekte God, het Universum en de wc-pot: Help mij in Godsnaam van de drank af. Toen ik weer overeind krabbelde, ervaarde ik een enorme verlichting en bevrijding. Ik hoef van helemaal niemand te drinken. Mijn gebed was verhoord, de verslaving was van mij afgenomen.

Daarna heb ik geen druppel alcohol meer gedronken en geen pil meer geslikt. Zelfs bij de tandarts laat ik mij niet meer verdoven.’ 

Dat klinkt tamelijk eenvoudig maar Franke legde een lange, zware weg af. ‘Afkicken, voelt als een rouwproces. Je moet afscheid nemen van je zelfmedicatie en daardoor voelt het leven aanvankelijk leeg en kil aan. Maar als je door die periode heen bent waarin je nuchter moet leren leven; als je de ijskorst hebt afgebikt en de kaasstolp hebt afgezet, kom je terug bij je essentie: bij wie je werkelijk bent en wie je wilt zijn van waaruit je je leven opnieuw vormgeeft’. 

Het coachingstraject dat Cees Franke toepast, verloopt in drie fasen: ‘Allereerst gaat het om bewustwording. Je moet erkennen dat je bent vastgelopen. Je moet toegeven dat je de controle bent kwijtgeraakt, dat je verslaafd bent geraakt. Vervolgens moet je accepteren dat je zo bent, dat je verslavingsgevoelig bent en er een zooi van hebt gemaakt. En daarna kun je pas aan duurzame verandering werken. Veel mensen die stoppen, slaan fase twee over en proberen direct nieuw gedrag aan te leren. Dat mislukt vrijwel altijd.

Cees Franke heeft deze nare episode in zijn leven overleefd en is achteraf zeer dankbaar voor die zware jaren van verslaafd zijn. ‘Daardoor ben ik geworden wie ik nu ben: weer terug bij mijn werkelijke zelf.

Met mijn meer dan 24 jaar nuchter leren leven kan ik ook anderen helpen die in deze situatie zijn beland. Als ervaringsdeskundige weet ik dondersgoed hoe lastig verslaafden het hebben. 

 

Het maakt niet uit of het gaat om alcohol, drugs/pillen-, gok- of seksverslaving. Ongeacht het middel dat wordt gebruikt, reageert het brein hetzelfde: er wordt dopamine opgewekt. Dat stofje geeft in eerste instantie een prettig gevoel en waarschijnlijk ook in tweede instantie….maar na verloop van tijd zul je meer van het middel nodig hebben om hetzelfde effect te kunnen bereiken. Deze zelfmedicatie zal op den duur leiden tot verslaving met alle nare gevolgen van dien.’ 

Zijn drie fasen-behandelmethode Nuchter Leren Leven heeft hij in de loop der jaren zelf ontwikkeld. Met de kennis uit zijn HBO-opleiding (Social Work), ervaring met het Anonieme Alcoholisten programma, de dieptepsychologie van Carl Gustav Jung en Oosterse wijsheid . ‘Mindful leven in het hier en nu en wees je bewust van hoe je leeft; maak keuzes die passen bij jouw werkelijke Zelf. Leef vanuit dat verlangen naar je essentie’, hou ik mijn coachees voor. Kijk niet te ver vooruit… Vandaag gebruik ik niet. Daar gaat het om. In het nu ligt de oplossing en nergens anders en voor je het weet is er zomaar een jaar voorbij’….. 

Ook de partners van verslaafden begeleidt Franke. ‘Ik maak ze ervan bewust dat zij de verslaving in stand houden door o.a. begrip te tonen voor de situatie. Eigenlijk zouden ze moeten zeggen : ‘tot hier en niet verder. Jij kiest ervoor te drinken, ik niet!’ 

Dit partnerprogramma duurt drie maanden met een wekelijkse sessie en online huiswerk.

 

In zijn praktijk in de weidse Schermer polder biedt Cees Franke 1 op 1 programma’s aan of  behandeling in kleine groepen. Het contact is face-to-face of online via zijn coachingsplatform. Ook bestaat de mogelijkheid voor een retraite in een klooster in Nederland, België of een Levensdoel retraite op het Griekse eiland Ikaria.