Elke dag doe je keihard je best. Op je werk, thuis, als moeder, in vriendschap… en toch voelt het vaak alsof het nooit écht goed genoeg is. Alsof je tekortschiet. En dat stemmetje in je hoofd? Dat blijft maar herhalen dat het aan jou ligt.
Moet je daar dan mee leren leven? Gelukkig niet. Zelfliefde kun je ontdekken. En het mooie is: daar hoef je niet nóg harder je best voor te doen. Juist niet.
Waarom zelfliefde niet in je hoofd zit
1. De illusie dat je het moet verdienen
We leven in een wereld waarin waardering vaak samenhangt met presteren. Nog een stapje extra, nog beter je best doen. Als je dan je (zelfbedachte of van buitenaf opgelegde) doelen niet haalt, voelt dat als falen en gaat de innerlijke zweep eroverheen. Maar zelfliefde is geen beloning; het is je basisrecht.
2. De reflex om pijn te vermijden
We hebben geleerd om weg te duwen wat pijn doet. Of om het zo snel mogelijk op te lossen. Heel menselijk. Maar daardoor verlies je contact met de delen van jezelf die het zo nodig hebben om eindelijk gezien te worden. Welkom te zijn.
3. Te veel in je hoofd, te weinig in je lijf
We proberen onszelf te fixen met ons hoofd. Maar zelfliefde zit niet in je denken. Het zit in je lijf. Zonder die verbinding blijf je cirkeltjes draaien en heb je misschien wel veel inzicht, maar voelt het niet echt anders van binnen.
Je lijf vertelt jouw waarheid
Alles wat je hebt meegemaakt, mooie momenten én pijn, draag je mee in je lichaam. Vaak zonder dat je het doorhebt. Maar onder de oppervlakte bepaalt dat wel hoe je jezelf en de wereld om je heen ervaart.
Je lijf laat weten waar je grenzen liggen. Wat je nodig hebt. Waar je naar verlangt. Daar begint echte zelfliefde. Niet met nóg beter je best doen, maar door aanwezig te zijn bij wat er al ín je leeft. En dat dan serieus te nemen.
Uit je hoofd, in je lijf
Zelfliefde begint niet bij nóg een cursus of workshop. Het begint bij voelen. Je ademhaling. Je hartslag. De spanning in je schouders. De knoop in je buik. Dat zijn signalen. Uitnodigingen om contact te maken.
Klinkt eenvoudig, en dat is het eigenlijk ook. Maar het vraagt wel oefening. Oefening om stil te zijn. Om ook te kunnen blijven bij gevoelens die je liever wegduwt. Juist dáár zit de ingang naar zachtheid en liefde voor jezelf.
Als je stopt met vechten tegen je gevoel, ontstaat er ruimte. Om jezelf te zien. Te waarderen. Vriendelijker te worden naar jezelf. Dát is zelfliefde.
Waarom lichaamsgerichte therapie helpt
Lichaamsgerichte therapie helpt je om uit je hoofd te zakken. Om écht contact te maken met je lijf.
Je ontdekt hoe emoties zich vastzetten. Hoe je ze in beweging kunt brengen. Dat geeft opluchting én vertrouwen. Je lijf blijkt sterker dan je dacht. En je gevoel? Dat is geen vijand, maar een kompas.
Die combinatie van begrijpen én voelen zorgt voor echte verandering. Zelfliefde is dan niet meer iets waar je hard voor moet werken, maar iets dat vanzelf ontstaat.
Zelfliefde is er al
Je hoeft het niet te verdienen. Zelfliefde zit al in jou. Soms verstopt onder oude overtuigingen en patronen. Als je die lagen loslaat, zie je jezelf weer zoals je bent: heel, waardevol en compleet.
En dát geeft vrijheid.
Benieuwd of lichaamsgerichte therapie ook jou kan helpen om meer zelfliefde te ervaren?
Ik nodig je van harte uit voor een gratis sessie, online of op mijn praktijk in Leiden. Klik hier om je afspraak in te plannen. Welkom!
Dit is een bijdrage van Selena van Apeldoorn
