“Oké heren… dit was de haantjes versie, dan gaan we nu door naar de volgende versie…”
Ik sta voor een team van mannen. Mannen met een zwaar en intens beroep. Die regelmatig hun leven wagen om dat van anderen te redden.
We hebben net een oefening afgerond over “grenzen voelen”…
En de training gaat een kant op waar ik niet heen wil met het team.
De kant die ze kennen en die ze altijd al doen. De kant van “niet lullen maar poetsen” de kant van “never give up”…
Ik weet dat ze die kant al kennen. En daar heel sterk en goed in zijn. Dat merk en voel ik aan alles deze morgen.
En die kant hebben ze ook zeker nodig. Want in hun werk kan je nou eenmaal niet halverwege zeggen: “jongens het spijt me ik voel me even niet oké “ nee, dan moet je toch echt door.
Maar ik wil ze heel graag een extra laagje laten ervaren, dat ze allemaal ook zeker hebben, ook dat heb ik gezien, naast het “doorbikkelen” mogen ze nu de andere versie ervaren: de versie van echt naar je collega kijken en jezelf en echt ervaren wat er bij jezelf gebeurt, zodat je kan finetunen, en echt af kan stemmen met elkaar.
De heren kijken me aan…
Ik voel de spanning in de groep toenemen…
Ik kijk iedereen 1 voor 1 aan en zie verschillende soorten blikken op me gericht: “oké… nou Lets go”
“Wat ga jij mij vertellen dan”
Ik voel de testosteron door de ruimte gieren, en merk bij mezelf dat ook ik het beetje spannend vind.
Ik besluit in een milifractie van een seconde om te benoemen wat er allemaal in me omgaat en wat ik in het team ervaar op dit moment.
De blikken veranderen, worden rustiger en meer open, ik hoor rustiger ademhalen om me heen en zie kaakspieren ontspannen en schouders zakken.
Yes. Ze zijn er klaar voor!
“Oké heren, dat was de haantjes versie net, en daar zijn jullie allemaal mega goed in. En vergeet nooit dat jullie daar mega goed in zijn, stuk voor stuk, want ook die kant hebben jullie zo nodig in je werk. En tegelijk wil ik jullie de andere versie laten ervaren, zodat je ook zelf overeind blijft in dit werk en goed voor jezelf blijft zorgen omdat je luistert naar je lijf, wat het je vertelt. En dat klinkt heel spannend misschien, misschien ook niet, maar eigenlijk is het heel erg simpel…
Ga allemaal maar eens goed staan.. voeten stevig op de grond…”
Wat een verschil! Een diepe stilte daalt neer in de groep.. iedereen staat met zijn ogen dicht. En er is volledige focus….
Het raakt me.. het ontroert me…
Deze stoere sterke grote mooie kerels… die zo intens dichtbij zichzelf durven te komen en deze versie ook perfect kunnen.
Al wisten ze dat nog niet…
Na de oefening is het nog een poosje intens stil…
En daarna volgt de ontlading 😊👊🏻.
Wat een mooie teamtraining en wat een mooi team met fantastische mensen!
Dit is een bijdrage van Nanette Kamstra van BOKZ by nanet
