Wat is assertiviteit?

Wanneer we het hebben over assertiviteit, wordt meestal verwezen naar een communicatief model dat een ideale balans zoekt tussen agressieve en passieve communicatieposities, om een eerlijk, rechtvaardig en respectvol proces van informatie-uitwisseling te behouden.

Dit betekent dat assertieve communicatie een manier is om met anderen om te gaan, om te zeggen wat je wilt en om je eigen emotionaliteit te beheren om efficiënte en nuttige communicatie voor iedereen te bereiken.

Assertiviteit komt voort uit het idee dat elk individu zijn eigen inherente rechten heeft die moeten worden gerespecteerd. Er zijn twee soorten traditionele communicatieve modellen:

Agressief model

Hij die zijn eigen rechten heel goed overweegt, maar heel weinig die van de ander. Het is een egoïstisch, narcistisch model dat de neiging heeft anderen aan te vallen of verbaal te overtreden om communicatie op te leggen. Het is meestal uitputtend voor alle betrokkenen en schaadt interpersoonlijke relaties.

Passief model

Hij die zich onderwerpt aan de ontwerpen van anderen, goed nadenkt over zijn rechten, maar zeer slecht zijn eigen rechten. Dit model kan worden gezien als “ruggengraat”, verlegen of aarzelend, en is meestal niet effectief of dubbelzinnig, wat vaak leidt tot een agressief model om dit later te compenseren.

Op deze manier stelt assertiviteit een tussenweg voor tussen agressiviteit en passiviteit, meer gebaseerd op rede, gesproken woord en openhartige communicatie, zonder toe te geven aan de emoties van het moment, maar zonder ze te ontkennen of te onderschatten. Daartoe wordt een communicatiemodel voorgesteld dat zich richt op de feiten en niet op de overwegingen, op het uiten van gevoelens en niet op de agressie.

Assertief zijn

Assertiviteit werd aanvankelijk opgevat als een persoonlijkheidskenmerk, wat betekende dat sommigen het hebben en anderen gewoon niet. Dat betekent niet dat het zich niet kan ontwikkelen. Toen werd echter vastgesteld dat dit niet zo was: dezelfde persoon zou in sommige situaties assertief kunnen zijn en in andere niet, afhankelijk.

Dit komt omdat assertiviteit verband houdt met zelfrespect, volwassenheid en andere persoonlijkheidscomponenten die van invloed zijn op de manier waarop we communiceren en de plaats die we onszelf geven. En deze factoren zijn niet altijd hetzelfde en werken ook niet hetzelfde.

Assertieve communicatie

Enkele aanbevelingen voor het ontwikkelen van assertieve communicatie zijn de volgende:

Oogcontact behouden

Als we met iemand praten en ze zorgvuldig aankijken, tonen we interesse, wat onze communicatieve vaardigheden verbetert.

Houd een open lichaamshouding aan

Een open lichaamshouding nodigt de ander uit om te luisteren, terwijl een gesloten houding hem onmiddellijk ontmoedigt.

Doelstellingen hebben bij het communiceren

Weten wat er wordt bedoeld is de beste vorige stap om te communiceren, want als we niet weten wat we willen bereiken, kost het ons veel meer om het over te brengen, en kunnen we afdwalen of de draad kwijtraken.

Breng de communicatie in evenwicht

Dit gebeurt door ons ervan bewust te zijn hoeveel tijd we praten en hoeveel tijd we naar de ander luisteren, om niet passief of overweldigend te zijn.

Geef niet toe aan emoties

In plaats van te beweren of te verwijten, of erger nog, te beledigen, is het altijd beter om de situatie te beschrijven en wat het ons deed voelen, en dan direct te gaan naar wat we willen, zodat het niet meer gebeurt. Zo garanderen we dat de ander weet wat we willen, wat er is gebeurd en niet focust op verdediging tegen een plotselinge aanval.