Storm in je hoofd!

Afgelopen dagen was het (weer) zover. Niet alleen de wereld om mij heen stormt, maar ook stormt het in mijn hoofd.

Storm in de natuur

Ik woon middenin de natuur. Nou zou dat natuurlijk heel rustgevend moeten zijn, en dat is het ook zo’n 360 dagen per jaar. Maar die paar andere dagen…. Bomen zwaaien heen en weer en breken af als luciferhoutjes. Dikke stammen die – alsof het niets is – zijn ineens gebroken. Een enorme kluit aan de voet als een bewijs van wat de boom ooit was. In de tuin alles vastgezet en dan toch nog vliegt van alles rond. Overal takken, schuttingdelen, dakpannen en puin. Het geeft een surrealistisch beeld waarvan je geen onderdeel bent, het gebeurt gewoon.

Gedachten, gepieker, storm in je hoofd

Dat is natuurlijk niet alleen in de natuur, maar het gebeurt je ook in je hoofd. Er hoeft maar iets (kleins) te gebeuren en je hersenen slaan op hol met je gedachten. In je gepieker is alles wat er gebeurt al vertienvoudigd, onherstelbaar, vernietigend. Figuurlijk liggen de gedachtenbomen om en ben je in een surrealistisch landschap beland.

Mindfulness helpt bij storm

Als er iets is wat mindfulness je kan leren is dat je je bewust wordt van deze ‘gedachtenstormen’. Dat je als het ware even een knop kunt indrukken en jezelf afvragen, is dit nu echt zo? Wat betekent dit? Laat ik mij niet teveel meeslepen? Even een pas op de plaats, even goed voelen in je lijf, even uit je hoofd. De storm de baas blijven of in ieder geval kunnen duiden.

Met de storm van de afgelopen tijd ben ik wederom blij dat ik de vaardigheden van mindfulness beheers. Niet alleen vanwege de natuur om mij heen – die schudt op zijn grondvesten vanwege de krachtige wind – maar ook vanwege allerlei piekergedachten die mij bijna ook met stormkracht 10 omver zou blazen. Even zitten, uit het hoofd, in het lijf, uit het gepieker en in het nu.

Dit is bijdrage van Rosetta Kooistra en Frodo de Valk van 24U