Moeder met moedeloze gevoelens
Misschien herken je het, je doet je uiterste best. Werk, gezin, partner zijn, sociale contacten en mantelzorg. En je hoopt dat het voldoende is, maar het blijft bij je knagen….
Wie ben ik en wat heb ik nu weer verkeerd gedaan?
Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen…. Soms klopt het gezegde inderdaad. Natúúrlijk ben je er als ouder voor je kinderen. En als ze nog klein zijn kan aanwezigheid en liefde voldoende zijn. Overigens is dat ook nog maar de vraag, want wat is voldoende? Voor je kinderen voldoende, of voor je eigen gevoel?
Maar als ze groter worden, volwassen mensen worden, zou je denken dat dat gemakkelijker is. Het lijkt behoorlijk tegen te vallen. Het is een ware balanceerklus wanneer je er wel en wanneer je er niet moet zijn als “ouder”. Soms krijg je tikken op je neus als je er wel was, maar soms ook als je er juist níet was! Pff, wanneer doe je het goed!
Balanceren en afwachten…
Je kinderen, of eigenlijk jong-volwassenen, slaan hun vleugels uit. Ze settelen zich, soms met, soms zonder partner en bouwen hun eigen wereld. En ja, dat hoort ook zo! Maar het betekent ook dat jouw relatie met je kinderen verandert. Wanneer ben je welkom, wanneer niet, wat weet je nog en wat vooral niet…..? Elke keer opnieuw is het voorzichtig aftasten. Soms word je weggeslagen en ben je niet welkom (te druk mam/pap) en soms moet je er ineens direct zijn omdat het even niet gaat….
Mindfulness helpt om jezelf te blijven en de gevoelens te kunnen handelen!
Het is in deze fase echt een uitdaging om aanwezig te zijn, voldoende afstand houden én jezelf niet kwijt te raken. Je kinderen raken je aan het diepst van je hart en toch is het van groot belang om óók jezelf te kunnen en mogen blijven. De neiging is namelijk groot álles te geven voor je kinderen. Maar als je álles geeft, waar ben jij dan nog?
Als er iets is wat mindfulness je kan leren, is dat je je bewust wordt van deze gedachten. Dat je als het ware even een knop kunt indrukken en jezelf afvragen, is dit nu echt zo? Wat betekent dit? Laat ik mij niet te veel meeslepen? Even een pas op de plaats, even goed voelen in je lijf, even uit je hoofd. Laat ik mij meeslepen of kan ik een en ander beschouwen zonder meegezogen te worden? Kan ik er zijn voor, en vanuit mijzelf, en daarmee voor een ander? En zeker voor mijn kinderen?
Ben en blijf er voor jezelf én daarmee voor je kinderen en voor anderen!
Mindfulness gaat over herkennen wanneer je in welke automatische gedachte of handeling zit. Dat doen we nu eenmaal allemaal. Niets vreemds aan dus. Maar áls je het herkent, dan kun je er ook wat mee. Zelf bewust kiezen wanneer je welke reactie geeft of toelaat. Dat is te leren en we leren het je graag. Even zitten, uit het hoofd, in het lijf, uit het gepieker en in het nu.
Dit is bijdrage van Rosetta Kooistra en Frodo de Valk van 24U
