Herma Wichman is sinds 2004 coach in haar bedrijf Stip op de horizon coaching. Herma’s ogen gaan stralen als ze mensen kan helpen om hun droom te ontdekken en daarmee hun innerlijke goud.
Wat inspireerde je om Stip op de horizon coaching te starten?
Ik werkte bij een onderwijsorganisatie waar vrij plotseling de situatie ontstond dat er 450 mensen zouden worden ontslagen. Er ontstond bij veel mensen somberheid en paniek. Ik hield me bezig met interne communicatie en ging vanuit die rol in gesprek met mensen om perspectief te vinden in alle onzekerheid die er was. Ik merkte dat me dat niet lukte. Opeens wist ik het: DIT wil ik graag leren en zo ging ik mijn eerste coachingsopleiding volgen. Al meteen bij de start voelde ik: dit is een goede keuze; het past precies bij wie ik ben.
Hoe help je cliënten bij het ontdekken van hun stip op de horizon?
Ik werk met verschillende methodieken: NLP, systemisch werk en transactionele analyse. Het is mijn gereedschap en stelt mij in staat om intuïtief te kunnen werken. Ik luister en samen gaan we op zoek naar de vragen en problemen achter de vraag. Vaak zijn er allerlei hobbels die het moeilijk maken om over een stip op de horizon na te denken. Hoe meer die hobbels opgelost worden, hoe meer helderheid er komt en ruimte voor iemands stip op de horizon. Dan komen we op vraagstukken als:
- In wat voor omgeving voel je je op je gemak en kun je jezelf zijn?
- Wat doe je graag en wil je graag nog veel meer doen?
- Waar ben je goed in en wat wil je verder ontwikkelen?
- Wat vind je belangrijk?
- Waar word je blij van en waar krijg je energie van?
- Waar wil je aan bijdragen?
- Wat is de vonk waardoor je ’s morgens zin hebt in een nieuwe dag?
Wat onderscheidt jouw coaching van andere coachingstrajecten?
Ik ga met mensen op zoek naar hun innerlijke goud. Dat zit vaak diep verborgen, omdat we ons daarin ook heel kwetsbaar voelen.
Ik geef veel aandacht aan het creëren van een warme en veilige omgeving. Ik heb een praktijkruimte waar mensen graag komen, omdat het veilig en warm voelt. Die omgeving helpt om stap voor stap tot de kern te komen. Ik ben één en al oor. Zo gaan mensen geleidelijk in zichzelf geloven. Ze vinden het vertrouwen in zichzelf om hun problemen op te lossen en ergens voor te gaan.
Ik help mensen graag bij het ontdekken van hun droom. Als je eenmaal weet wat je stip op de horizon is, heb je een doel. Dan kun je het piekeren loslaten. Je gaat aan de slag met vragen als: hoe krijg ik het voor elkaar? Daar krijg je energie van. Je ziet het voor je. Je weet wat je wilt en waar je graag een bijdrage aan wilt leveren. En als dat steeds beter lukt, word je echt blij. Voor mij gaat het erom, dat we samen toewerken naar het vinden van de vonk: waar gaan je ogen van stralen, hoe kan je leven een gouden randje krijgen?
Wat is je aanpak bij stress- en burn-outklachten?
Mensen die zich sterk betrokken en verantwoordelijk voelen steken soms buitensporig veel energie in iets en zo vergeten ze zichzelf. Ze zetten iets of iemand anders op de 1e plaats en ze kunnen moeilijk nee zeggen, behalve tegen zichzelf. Ook perfectionisme speelt meestal een grote rol. Dat kan een hele tijd goed gaan, maar op een gegeven moment voel je je leeg en ‘opgebrand’.
In de coaching gaan we kijken hoe de mindset die de oorzaak is van de stress- en burn-outklachten is ontstaan. Daarmee ontstaat de basis om veranderingen aan te gaan brengen. Eén van de belangrijkste veranderingen is loyaliteit aan jezelf. Hoe meer je jezelf op de 1e plaats durft te zetten, hoe beter het met je gaat. Mensen denken vaak dat dit egoïstisch is. Het bijzondere is, dat dit juist een win-win is voor jezelf en je omgeving. Naarmate je beter je voor jezelf zorgt, kom je beter in je vel te zitten. Je kunt je steeds meer ontspannen. Daardoor kan je omgeving ook meer ontspannen en daar voelt iedereen zich beter bij. Je komt meer in balans. Er ontstaat echt een opwaartse spiraal.
Kun je een voorbeeld geven van een succesverhaal uit jouw praktijk?
Het heftigste verhaal dat ik heb meegemaakt was iemand die écht helemaal opgebrand was. Ik vroeg mezelf af: waar te beginnen? Deze vrouw had nauwelijks de energie om in gesprek te zijn. Het lukte haar wel om beelden te maken die uitdrukking gaven aan haar binnenwereld. Het eerste beeld dat ik van haar kreeg, noemde zij ‘over de kop gegaan’. Een beeld van een hoofd dat in het verband zat. In mijn eerste reactie schrok ik ervan. Er stonden woorden bij als: kortsluiting, chaos, verstikking, de weg kwijt en mezelf kwijt. Met kleine stappen werden de onderliggende patronen steeds helderder: hoe het was ontstaan en wat er nodig was om die te veranderen. Haar werk was haar identiteit geworden. Ze wist niet meer wie ze was zonder werk, ook al had ze een gezin en een sociaal netwerk. Haar overlevingspatroon bestond uit altijd maar doorgaan – ook al had ze de energie niet meer. Ze móest productief zijn van zichzelf en alles moest perfect. Door haar gevoel uit te schakelen ging dat nog een tijdje, totdat het echt ophield. Haar lichaam en haar geest konden niet meer. Eenmaal gestopt met werken, bleef ze maar denken en piekeren. Haar denken was op hol geslagen en niet meer stil te krijgen. Angst had de leiding.
Eén van de grootste aandachtspunten in het coachingstraject was: hoe kan je hart de dirigent worden van het orkest, oftewel hoe kun je leren luisteren naar je intuïtie en je gevoel? Hoe kun je daar (weer) vertrouwen in krijgen? En hoe kunnen denken en voelen met elkaar leren samenwerken? Ze vroeg aan haar hoofd: wil je mij helpen bij het uitstippelen van het pad dat mijn hart me aangeeft? Geleidelijk lukte het haar om haar nieuwe levenspad te ontdekken. Met heel kleine stapjes kreeg ze een ander leven dan haar ‘oude leven’. Ze was steeds meer in staat om te focussen op wat ze wél wilde in plaats van wat ze niet wilde. Leven vanuit eigen regie en varen op haar eigen kompas: dat was de weg.
